Alle ouderlijke taken vertegenwoordigd

De kinderen hebben ruzie en ik voel me weer zo’n politieagent die het allemaal mag oplossen. En wat voor politieagent? Nee, niet zo’n stoere ME of een doorgewinterde stadsagent uit Amsterdam of Rotterdam, nee een buurtagent uit Maaskantje die alles in goede harmonie op gaat lossen. En ja, ik ken de theorie uit de opvoedboeken, je moet kinderen coachen in het oplossen, maar soms ben ik er gewoon klaar mee. De rechter spreekt en nu is het klaar! En nee, je mag niet in hoger beroep bij mama! Toch doen natuurlijk.

Al nadenkend over mijn rol als politieagent besef ik dat wij als ouders eigenlijk alle rollen van de overheid vertegenwoordigen in dit huis, of eigenlijk andersom, de overheid vertegenwoordigt alle rollen die wij als ouders hebben, maar dan voor het volk. De politie grijpt in als we ruzie maken met de buren. Als we er dan niet uitkomen gaan we naar de rechter. We hebben brandweer voor als we in gevaar zijn en ziekenhuizen om ons te verzorgen.

Eigenlijk is Mark Rutte de opperpapa van Nederland, en dat terwijl hij geen kinderen heeft.. Misschien toch niet zo’n goede keus om iemand zonder expliciete kennis van het ouderschap zo’n rol te geven? Hoewel ik geen uitgesproken politieke mening heb over zijn beleid, zou het de overheid sieren om wat modern ouderschap toe te passen. In plaats van how2talk2kids of how2talk2woman: how2talk2nations.

Uit dit lijstje: How2Talk2Kids – verschil met andere methoden

Spreekt deze mij wel aan: “duidelijke, veilige grenzen stellen; denk aan een stevig plafond en een degelijke vloer waartussen het volk autonomie en keuze heeft”.

Ondanks alle haken en ogen vind ik het een prachtig metafoor. De overheid zou zichzelf dezelfde doelen moeten opleggen als wat verstaan kan worden onder goed ouderschap. Het volk stimuleren in hun groei naar volwassenheid, zelfstandigheid en zelfredzaamheid.