Lieve Fantastic moms,
Ik begrijp het niet. Wat is dat toch met jullie vrouwen? Waarom gedragen jullie je toch zo monsterlijk als wij mannen ziek zijn. Als jullie ziek zijn, doen wij al het mogelijke om jullie te helpen en vertroetelen. Als jullie zwanger zijn, gaan wij zelfs mee naar de ‘pufcursus’ en informatieavonden over borstvoeding. Maar zijn wij een keer ziek, dan vinden jullie ons aanstellers en is het zelfs te veel gevraagd om uit jezelf een teiltje, een glas water en een nat washandje langs te brengen. Net als wij jullie het hardst nodig hebben, bestaat het woord ‘medeleven’ ineens niet meer in jullie woordenboek. Waarom?
Groetjes, Ja papa Arno
Lieve Arno,
Natuurlijk zijn we gek op jullie en waarderen we het zeer dat jullie mee gaan naar puflesjes. Al moeten we daarvoor wel eerst dreigen dat jullie een half jaar lang geen eredivisie meer mogen kijken. Uiteindelijk doen jullie het en daarom houden we van jullie. Maar inderdaad, je hebt een punt want de zieke man, daar houden wij niet van. Het klinkt misschien niet aardig, maar de waarheid is soms hard.
Misschien hebben al die jaren van evolutie en emancipatie weinig uitgehaald en willen we onbewust gewoon graag een sterke man die een Mammoet zonder blikken of blozen neerhaalt en ons beschermt tegen holenberen. Een zieke man, beter bekend als de snotterende, zuchtende berg op de bank lijkt in niets op deze superoermens. Het is de totale hulpeloosheid en passiviteit die op ons het zelfde effect heeft als een rode lap op een stier.
We proberen het heus, bij de eerste verschijnselen van jullie (ongetwijfeld) zeer ernstige virus proberen we te veranderen in een hedendaagse Florence Nightingale en schudden we de kussens op, zoeken een zacht dekentje en persen wat sinaasappeltjes. Na een dag is het geduld echter op en wordt het tijd voor de herrijzenis van de man. Maar wat doet de man? Die ligt wel lekker en draait zich nog eens om. De man zwelgt en zwelgt en zwelgt totdat zelfs hij er zat van is (lees alle toffe series op Netflix zijn bekeken) en pas dan kan hij weer een beetje meedraaien in het bedrijf wat een gezin nou eenmaal is. Maar wel rustig aan hè, want hij is nog wel een beetje duizelig…
Je zegt terecht ‘als jullie ziek zijn doen wij alles om jullie te helpen en te vertroetelen’ en dat is natuurlijk hartstikke lief, maar de kneep zit hem in het woordje ‘als’. Wij zijn namelijk nooit ziek! Natuurlijk hebben we weleens koorts, maar dan moeten er nog steeds broodtrommels gevuld worden en kinderen naar school gebracht en gehaald worden. Ook hebben we wel eens keelontsteking, maar onze werkgever is net bekomen van dat zwangerschapsverlof en ook wij willen wel eens een goede indruk maken op onze baas. En kotsen doen we ook wel eens, maar dat kan ook op de wc van het zwembad waar onze bloedjes aan het afzwemmen zijn.
Multitasken heet dat, maar dat is misschien iets om later op terug te komen…
Liefs vd moms