De wasstraat

Vond jij het als kind ook zo geweldig om door de wasstraat te gaan? Met je neus tegen het raam gedrukt, zag je hoe het schuimende water langzaam de auto bedekte. Dan was het wachten op de borstels. Als die dan eindelijk langzaam begonnen te draaien en bulderend op de auto afkwamen, dan werd het toch ook wel een beetje spannend…

We waren met z’n allen onderweg naar huis en kwamen praktisch langs de wasstraat. Het was echt weer eens tijd om de auto te wassen en omdat ik dacht de kinderen er een plezier mee te doen, besloot ik de kleine omweg even te maken.

Daar was de kleuter het niet mee eens, terwijl we al in de wasstraat stonden, met drie auto’s achter ons, gaf ze aan dat ze echt niet de auto wilde wassen. “Nee, daar moest ze zo van plassen”, was het argument dat vanaf de derde zitrij naar voren geworpen werd. Maar we konden geen kant meer op, dus haar argument mocht niet baten.

Terwijl de auto onder een laag schuim bedekt werd, begon het gezicht van de kleuter steeds meer te betrekken. Toen ze in huilen uitbarstte, lieten we haar door de auto over de tweede zitrij naar voren klimmen, waar ze tussen haar broertje en zusje in weer langzaam bedaarde.

Nu was het de beurt aan de peuter. Ondertussen was de auto al omringd door borstels en zagen we hoe hij een steeds bedenkelijker gezicht trok. Hij durfde niet meer uit het raam te kijken, maar hield vanuit zijn ooghoeken de borstels gespannen in de gaten. Die kwamen steeds dichterbij en we konden de angst van zijn gezicht aflezen. Dit vond hij helemaal niet leuk. Uiteindelijk barstte ook hij in huilen uit.

Terwijl we hem troostten, keek de dreumes wat argwanend en verward uit het raam. Waarom moesten broer en zus zo huilen om die borstels? Moest ze hierin meegaan, of was dit wel leuk? Ze wist het niet zo goed. Voor ze haar beslissing kon nemen, waren we aan het einde van de wasstraat, waar de “dansende zemen” de auto afdroogden en vrolijk uit leken te zwaaien.

Ik had mijn beslissing ondertussen wèl genomen: volgende keer weer lekker alleen door de wasstraat!


Reacties

3 reacties op “De wasstraat”

  1. Freek avatar
    Freek

    Goh, herkenbaar. Kai kruipt altijd op schoot. Dan mag ie “rijden”… 🙂
    Maar zodra de harde stralen erop komen gaan z’n handjes op z’n oren, net zo lang totdat we er weer uit zijn…

  2. miranda avatar
    miranda

    Geweldig geschreven en zo herkenbaar 🙂

  3. Martine avatar
    Martine

    OMG, zo herkenbaar! Toen wij een keer dachten dat de wasstraat een onwijs leuk uitje zou zijn dacht de oudste daar duidelijk anders over. Hysterisch met een hoofdletter H….. Missie failed, bigtime 😉