Met de kinderen aan tafel voor het avondeten is bij ons altijd een heel avontuur. Doen wij ons uiterste best de kleuter weer eens wat nieuws te laten proeven, dan knijpt de peuter er weer tussenuit. Roepen we de peuter weer aan tafel, dan smeert de dreumes haar eten in haar gezicht. Nemen we eindelijk zelf een hap van ons eten, dan stoot één van de kinderen wel weer een glas drinken om. Bij ons aan tafel valt altijd wat te beleven. Ondertussen hebben we wel gemerkt dat onze kinderen alle drie heel verschillende eters zijn.
De dreumes
Onze dreumes is een echte Bourgondiër. Ze houdt van gezelligheid en lekker eten. Zijn wij de tafel nog aan het dekken en staan de pannen nog op tafel te dampen, dan kan zij niet wachten tot er iets te eten op haar bordje ligt. Krijgt ze het eten niet snel genoeg op haar vork of lepel? Dan duwt ze deze bij ons in de handen als stille hint dat ze gevoerd wil worden. Aardappels met groente, pasta, rijst of soep, ze proeft alles en er is niet vaak iets wat ze niet lust. Lust ze iets niet, dan laat ze het duidelijk merken met een gemeend “bah” en zal ze het ook echt niet opeten…
De peuter
Onze peuter vindt het leuk om te helpen bij het koken en snoept dan van de rauwe paprika’s, uien, tomaatjes, ham en kaas. Ook barbecueën is helemaal zijn ding. Hij vindt het heerlijk om lekker te spelen en telkens tussendoor een hapje te komen eten. Ongemerkt eet hij dan heel wat weg. Met het normale avondeten doe je hem niet echt een plezier. Hij proeft alles en moet vaak wel gevoerd worden. Hij eet graag gewoon even snel tussendoor. Duurt het hem te lang dan verdwijnt zijn interesse in het eten en moeten we hem elke twee minuten vragen om weer aan tafel te komen zitten. Nee, van gezellig tafelen houdt hij echt niet.
De kleuter
Onze kleuter is onze moeilijkste eter. Ze houdt niet van kleine groene dingetjes (kruiden) in haar eten. Ze houdt niet van groente. Ze houdt niet van pannenkoeken. Krijgt ze ketchup bij haar eten, dan mag dit haar aardappels niet aanraken. Haar vlees wil ze in heel kleine stukjes gesneden en vis hoeven we haar echt niet te geven. Bestek vindt ze niet bijzonder nuttig, want je kunt ook met je handen eten. Heeft ze iets nog nooit gegeten, dan vindt ze het bij voorbaat al vies. Laten we het haar toch proeven, dan begint ze te kokhalzen en spuugt ze het uit. Ja, eten met onze kleuter is elke dag weer een uitdaging. Maar vandaag heeft ze voor het eerst een hap broccoli gegeten, op een lepel met een heleboel ketchup, en onder druk. Dat wel, maar het is een begin. En ik weet het zeker, voor ze 18 is, eet ze vast gewoon met ons mee!
Reacties
4 reacties op “Het diner”
Ik had als kind ook een handleiding voor het eten. Niets mocht elkaar aanraken. Vis is nog steeds lastig, het liefst met veel ketchup.
Heerlijk stukje 🙂 vooral die kleuterse tafelmanieren geven herkenning, 2 stuks van aan tafel hier. Bestek is inderdaad echt voor niks uitgevonden en ‘bloemen gaan we echt niet eten mama’. ( stamppot boerenkool). Unox rookworst leek hen heel gaaf als kronkelende letter, maar dat velletje ‘moet er echt af’. En zo zaten zij te pielen en at ik in goeie rust mijn Hollandse maaltijd. Na één hapje rookworst zonder velletje, was ook dat geen succes. De yoghurt maakte alles goed.
Hoe herkenbaar!
Grappig, dat het bij ons redelijk overeen komt. De oudste is ook de diva aan tafel en de jongste doet met alels vrolijk mee. Ach, zol lang het maar gezellig is 😉
Oooh Arno je bent optimistisch met jouw “voor ze achttien is eet ze alles mee”! Onze Fleur is ondertussen al 20 en lust nog steeds een heleboel niet!